Wyjaśnij w jednym artykule powszechnie stosowane gwinty rurowe

Zasady uszczelniania i metody uszczelniania trzech rodzajów gwintów rurowych

Niezależnie od tego, czy jest to gwint rurowy uszczelniony 55° (BSPT), czy gwint rurowy uszczelniony 60° (NPT), para uszczelniająca gwintu musi być wypełniona medium podczas wkręcania. Zazwyczaj do owinięcia gwintu zewnętrznego stosuje się taśmę uszczelniającą PTFE, a liczba owinięć waha się od 4 do 10, w zależności od grubości taśmy uszczelniającej PTFE. Gdy szczelina między górną a dolną częścią zęba jest wyrównana, zaciska się ona wraz z dokręcaniem gwintu. Gwint wewnętrzny i zewnętrzny są dociskane do siebie, najpierw eliminując szczelinę między dociskanymi bokami. Następnie, wraz ze wzrostem siły dokręcania, wierzchołek zęba stopniowo się zaostrza, spód zęba stopniowo tępieje, a szczelina między wierzchołkiem a spodem zęba stopniowo zanika, osiągając cel zapobiegania przeciekom. Gdy występuje pasowanie przejściowe lub interferencyjne między górną a dolną częścią zęba, najpierw dociskają się one do siebie, powodując stopniowe stępienie wierzchołka zęba i stopniowe zaostrzenie spodu zęba, a następnie stykają się ze sobą, stopniowo eliminując szczelinę. Dzięki temu osiągana jest funkcja uszczelniająca gwintu rurowego.

Sam gwint rurowy BSPP (55° z interferencją) nie pełni funkcji uszczelniającej, a jego funkcją jest jedynie połączenie. Dlatego do uszczelnienia powierzchni czołowej potrzebna jest uszczelka. Istnieją dwa rodzaje uszczelnienia powierzchni czołowej: jedna polega na zastosowaniu płaskiej uszczelki na powierzchni czołowej gwintu zewnętrznego, a druga na zastosowaniu uszczelki kombinowanej (elastycznej uszczelki spiekanej na wewnętrznej stronie metalowego pierścienia) na powierzchni czołowej gwintu wewnętrznego.