جشن بهار در اولین روز از اولین ماه قمری چین به عنوان "سال نو چینی" "سال نو قمری" یا "سال نو" شناخته می شود. این مهم ترین جشنواره سنتی چین است. جشنواره بهار پایان فصل زمستان با برف، یخ و ریزش برگ ها و آغاز بهار است که همه گیاهان شروع به رشد مجدد و سبز شدن می کنند.
از بیست و سومین روز آخرین ماه قمری که به نام Xiaonian (به معنای سال نو کوچک) نیز شناخته می‌شود، مردم برای آماده‌سازی برای جشن بزرگ جشن بهار، مجموعه‌ای از فعالیت‌ها را برای ارسال قدیمی‌ها و استقبال از جدید آغاز می‌کنند. این جشن های سال نو تا جشن فانوس در پانزدهمین روز از اولین ماه قمری که رسماً جشنواره بهار را پایان می دهد، ادامه خواهد داشت.
1،تاریخچه جشن بهار
جشن بهار از آیین های باستانی برای پرستش خدایان و اجداد سرچشمه می گیرد. این مناسبت شکرگزاری از هدایای خداوند بود که در پایان فعالیت های کشاورزی سال انجام می شد.
با توجه به تفاوت تقویم های چینی مورد استفاده در سلسله های مختلف، اولین روز اولین ماه قمری همیشه در تقویم چینی یکسان نبود. تا چین مدرناول ژانویه به عنوان تاریخ سال نو بر اساس تقویم میلادی و اولین تاریخ تقویم قمری چین به عنوان اولین تاریخ برای جشنواره بهار تعیین شد.
2،افسانه چینی هاNew Year'sحوا
بر اساس یک افسانه قدیمی، در زمان های قدیم دیو اسطوره ای به نام نیان (به معنای سال) وجود داشته است. او نگاهی درنده با شخصیتی بی رحم داشت. او با خوردن حیوانات دیگر در جنگل های عمیق زندگی می کرد. گاهی بیرون می آمد و انسان می خورد. مردم حتی وقتی شنیدند مردم پس از تاریک شدن هوا زندگی می کنند و سحرگاهان به جنگل ها بازگشتند بسیار ترسیدند. بنابراین مردم آن شب را «شب نیان» (شب سال نو) نامیدند. هر وقت در شب سال نو، همه خانواده‌ها شام را زود می‌پزیدند، آتش اجاق را خاموش می‌کردند، در را می‌بستند و سال نو را می‌گرفتند. حوا در داخل شام می‌خورد چون مطمئن نبودند که در آن شب چه اتفاقی می‌افتد، مردم همیشه یک غذای بزرگ درست می‌کردند، ابتدا غذا را به اجداد خود برای جمع‌آوری خانواده تقدیم می‌کردند و برای شبی امن برای تمام اعضای خانواده دعا می‌کردند شب با هم چت می‌کردند و غذا می‌خوردند تا نخوابند، وقتی روز می‌آمد، مردم درهایشان را باز می‌کردند تا به هم سلام کنند و سال نو را جشن بگیرند.
با وجود ترسناک بودن، شیطان نیان (سال) از سه چیز می ترسید: رنگ قرمز، شعله های آتش و صدای بلند. بنابراین، مردم تخته چوبی از چوب هلو نیز آویزان می‌کردند، در ورودی آتش می‌ساختند و صدای بلندی می‌دادند تا شر را از خود دور کنند. کم کم نیان دیگر جرات نزدیک شدن به انبوه انسان ها را نداشت. از آن زمان به بعد سنت سال نو برقرار شد که شامل چسباندن دوبیتی های سال نو با کاغذ قرمز بر درها، آویختن فانوس های قرمز و برافروختن ترقه و آتش بازی بود.
3،آداب و رسوم جشن بهار
جشن بهار یک جشن باستانی است که آداب و رسوم بسیاری در طی هزاران سال ایجاد شده است. برخی از آنها امروزه نیز بسیار محبوب هستند. کارکردهای اصلی این آداب و رسوم شامل آداب پرستش اجداد، بیرون راندن قدیمی ها برای به ارمغان آوردن جدید، استقبال از بخت و اقبال و شادی و همچنین دعا برای برداشت محصول پربار در سال آینده است. آداب و رسوم و سنت های جشن بهار برای جشن سال نو چینی در مناطق و گروه های قومی مختلف بسیار متفاوت است.
جشنواره بهار به طور سنتی با پرستش خدای آشپزخانه در 23 یا 24 روز آخرین ماه قمری آغاز می شود و پس از آن فعالیت های آماده سازی برای جشن سال نو چینی رسما آغاز می شود. این دوره تا آستانه سال نو چینی «روزهای استقبال از بهار» نامیده می‌شود که در آن مردم خانه‌های خود را تمیز می‌کنند، هدایا می‌خرند، اجداد را می‌پرستند و در و پنجره‌ها را با کاغذهای قرمز رنگ، دوبیتی، تصاویر سال نو تزئین می‌کنند. عکس‌های محافظان در، فانوس‌های قرمز آویزان در شب سال نو، خانواده‌ای که دوباره گرد هم می‌آیند دور هم می‌نشینند تا یک «شام حوا» مجلل بخورند، ترقه‌ها را به راه می‌اندازند و تمام شب را بیدار می‌مانند.
در اولین روز جشن بهار، هر خانواده در را به استقبال اقوام و دوستان خود باز می کند و برای آنها آرزوی موفقیت و خوشبختی در سال آینده می کند. اقوالی وجود دارد که روز اول سلام به خانواده خود، روز دوم سلام به همسر و روز سوم سلام به سایر بستگان است. این فعالیت می تواند تا پانزدهمین روز از اولین ماه قمری ادامه یابد. در این دوره مردم از معابد و نمایشگاه های خیابانی نیز دیدن می کنند تا از جشن ها و جشن های سال نو لذت ببرند.
زمان ارسال: فوریه 23-2022